mama, mijn ijsje gaat kwijlen...

Ha Nederland,

het is al weer even geleden dat we een berichtje hebben geschreven, leuk om weer iets te kunnen vertellen. De weken vliegen voorbij, het voelt alsof we hier al heel lang zijn, terwijl we net over een kwart heen zijn.

De jongens, met name Boaz, hebben flink tijd nodig gehad, voordat ze zich een beetje vertrouwd begonnen te voelen hier, met name het taalverschil had meer impact dan we dachten. Maar inmiddels is het: 'jippie we gaan naar de bietsj' (beach), krijgen steeds meer studenten een 'good morning' van Boaz en strooit Jesse vrolijk met 'bye bye's'.

Het strand is absolute nummer 1 voor ze, dus als Ellen werkt en er geen oppas is, rijden we in 10 minuten naar een mooie plekje waar het lekker rustig is. Terwijl de jongens schelpen zoeken en achter de golven aanrennen, geniet ik van de visarenden die zich in de branding storten om er vervolgens met een mooie vis uit te komen, geweldig om te zien. Het is hier niet anders dan 28-35 graden en soms aardig benauwd, maar aan het strand is het goed uit te houden.

Morgen start week nummer 3 van de 8 weken van het eigenlijke programma. Op zondag gaan ze per 4/5 groepen studenten naar een kerk, waar ze ook nog een paar uur helpen met het een of ander. De middag en avond zijn vrij en worden gebruikt voor 1 op 1's, bijbelstudievoorbereiding en boodschappen doen (zondagsrust is zo europees :)
Van maandag tot vrijdag werken de deelnemende studenten in de ochtend en middag (veel beginnen de dag met Time Alone With God, dus vanaf 5.00 zijn de eersten al op) en de teamleiders (ook studenten), werken in de ochtenden.
Op maandagavond en woensdagavond is er een spreker die spreekt over het thema van die week. Op donderdagavond is er de bijbelstudie in hun vaste groep en op vrijdag is het fun night. Zaterdagochtend is er training en zaterdagmiddag gaan we met zijn allen het strand op om gesprekken aan te knopen over geloof in God. Ellen en ik hebben door de week verschillende trainings- en toerustingsmomenten met de staf en/of de teamleiders en via 1 op 1 coaching zien we wekelijks 5 a 6 teamleiders of stafleden. Verder vragen veel onderdelen veel voorbereiding, dus de dagen zitten behoorlijk vol. Maar we leren er veel van, meer daarover volgende keer.

Wat me opnieuw opvalt, is het grote gemak en plezier waarmee mensen je aanspreken en een praatje maken. Of het nu over triviale zaken gaat of uitgebreide gesprekken over leven en geloven, mensen staan er vaak voor open en lijken weinig gehaast te zijn.
Als dan duidelijk wordt dat we uit Nederland komen is dat meestal 'awesome' en 'great' en sinds gisteren levert dat ook nog felicitaties op voor het WK, haha.

Afgelopen week waren Jerry & Jane Bridges hier, hij was de hoofdspreker hier. 84 jaar oud en hij duikt met veel plezier en kennis de Bijbel in om uitleg te geven. Wat ons vanaf het begin al opviel is de grote bereidheid om te helpen en te leren onder de studenten. Hij heeft dan ook weinig tijd voor zichzelf gehad want men staat bijna in de rij om met hem te zitten om te leren en gesprekken met hem te hebben. Gister vertelde hij me dat dat de reden is dat ie elk jaar hoopt om weer te mogen komen, hoe vermoeiend hij het ook vindt.

Verder is het een grappige ervaring om met zoveel studenten en staf in 1 dorm te wonen. Ze swingdancen wat af, doen massaal aan 'hammocking' (ergens je hangmat ophangen, liefst 3 boven elkaar, en dan lekker chillen) of rijden met de auto naar Sonic (waar ze op rolschaatsen je hamburger en milkshake naar de auto komen brengen) of 1 vd vele andere fastfoodketens (blijkbaar zonder dik te worden trouwens...).

Het is alweer een lang verhaal geworden, binnenkort weer meer!

Groeten, ook van Ellen, GertPaul